Renovatie Iconische Boerentoren Antwerpen

Over de renovatie van de Boerentoren in Antwerpen is ondertussen heel wat inkt gevloeid.  De ingrijpende bouwwerken aan de iconische “wolkenkrabber” uit 1931 zitten bij menig mens op het netvlies. De nieuwe eigenaar Katoen Natie, en bij uitbreiding mijnheer Huts, heeft grote plannen met het gebouw. Hoofdzakelijk de aanblik aan de buitenzijde beroert de gemoederen en verdeelt de stad, maar wat er zich op dit ogenblik aan de binnenzijde afspeelt, daar heeft menig mens het raden naar.

Hoofdaannemer Monument NV uit Ingelmunster startte medio 2021 met de asbestsanering van het hele gebouw. Een zeer ingrijpende fase waarin absoluut elke schadelijke vezel of stof tot de eeuwigheid verbannen wordt. Met uitzondering van het oorspronkelijk stalen draagframe blijft er geen spaander meer heel, want ook de oude loodhoudende verflagen gaan er onherroepelijk uit.

Een groot deel van de aandacht gaat tijdens de werkzaamheden uit naar de bestaande draagvloeren van de originele constructie. Hiervoor werd destijds gebruik gemaakt van iets wat moet lijken op een staalgaas, bedoeld als verloren bekisting en waarop vervolgens beton werd gestort. Probleem: de asbestvezels van de latere plafondafwerking waren onmogelijk geheel te verwijderen uit de dun geweven structuur en hadden zich vastgezet op het beton. Daarnaast waren bijkomende problemen met draagkracht, brandveiligheid en een resem andere issues. Om dus te voldoen aan hedendaagse regelgeving, normeringen én ontwerp was er geen andere keuze dan alles te slopen.

Maar dan stelt er zich natuurlijk een volgend probleem: Hoe kan je nu 12.000m² aan nieuwe vloeren gaan bouwen in een toren zonder noemenswaardige lift, waarvan de grootste raamopening kleiner is dan die van een hedendaagse ééngezinswoning en waar je geen openingen maakt in de façades van een beschermd monument?

Tal van gevestigde technieken boden geen oplossing. Betonnen prefab-elementen type welfsels, breedvloerplaten, potten en balken…. té zwaar, té log, beperkingen bij verticaal transport, té arbeidsintensief, beperkte opbouwhoogte, enz. De enige haalbare kaart was de toepassing van een staalplaatbetonvloer. Maar wat voor type vloer is dit nu eigenlijk?

Algemeen, bij dit soort van vloeren wordt gebruik gemaakt van een geprofileerde staalplaat welke dienst doet als verloren bekisting en deels als onder wapening, waarna ze wordt afgestort met een betonnen druklaag. Voordelen zijn er legio. De vloeren zijn licht met een hoge draagkracht, beperkt in opbouwhoogte, gemakkelijk verticaal transporteerbaar, vlot te monteren zonder hulp van een kraan of andere hijsmiddelen, ideaal bij renovatie dus.

In samenspraak met de hoofdaannemer en betrokken studieburelen werd REPPEL bv specialist building solutions uit Dordrecht gevraagd een analyse te maken en voorstel uit de werken aan de hand van een omvangrijk eisenpakket.

Gelet op de relatief beperkte overspanningen (2500-3000mm) werd er geopteerd voor het HODY60 type-profiel. Maatwerk was essentieel aangezien de opleg van de profielen steeds tussen twee stalen liggers diende te gebeuren. Door middel van een tijdelijke houten ondersteuning werd het HODY-profiel op hoogte gesteld en de berekende specifieke wapeningsdetails toegevoegd waarna het beton kon worden gestort. Ook dat was technisch niet evident. Verpompen op grotere hoogte vraagt een krachtige installatie en beton dat qua samenstelling inherent is aan de toepassing. Na uitharding van het beton werd alle tijdelijke ondersteuning verwijderd en zijn de verdiepingen klaar voor verdere afwerking, ongeacht hun verdere bestemming.

Dit type vloeren zijn het perfecte antwoord op tal van projecten waar soortgelijke problemen zich stellen, daarnaast zijn ze dé oplossing voor een sector waar vandaag de dag, meer dan ooit, gezocht wordt naar efficiënt bouwen, tijdswinst, materiaal besparend, lichtere constructies en CO-reductie.